
O PROBLEMIE
Łuszczyca to choroba, która *:
- dotyczy 1-5% populacji
- jest chorobą uwarunkowaną genetycznie
- nie zależy od płci
- występowanie rodzinne tego schorzenia
stwierdzono u około 30% osób - najczęściej pojawia się w drugiej
lub piątej dekadzie życia - 90% chorych odczuwa poprawę
gdy korzysta ze słońca
* Krystyna Romańska-Gocka, Farmakoterapia łuszczycy, Postępy Dermatologii i Alergologii XXIX; 2012/2

CZYNNIKI ZWIĘKSZAJĄCE
RYZYKO POWSTAWANIA ŁUSZCZYCY
WEWNĘTRZNE
- predyspozycje genetyczne
- infekcje –
szczególnie paciorkowcami - nadmierny stres
- niektóre leki np. lit
ZEWNĘTRZNE
- oparzenia słoneczne
- noszenie ubrań drażnijących skórę
- obecność blizn, ran pooperacyjnych
RODZAJE I OBJAWY ŁUSZCZYCY
OBJAWY
- łuszczycę cechuje ogromne bogactwo obrazów klinicznych,
- są to wykwity skórne wykwity o różnej wielkości – od kilku milimetrów do wielu centymetrów i barwie od jasnoróżowej do fioletowoczarnej,
- różny stopień nasilenia łuski,
- skłonność wykwitów do zlewania się,
- wykwity mogą występować w każdym miejscu ciała, jednak najczęstszą lokalizacją jest wyprostna powierzchnia kolan i łokci, okolica krzyżowa, czy skóra owłosiona głowy.


JAK POWSTAJĄ ZMIANY ŁUSZCZYCOWE?
W normalnie funkcjonującej skórze proces proliferacji i złuszczania komórek skóry trwa około jednego miesiąca. W łuszczycy system odpornościowy wysyła wadliwe sygnały, które znacznie przyspieszają ten proces, skracając go do czterech dni. Powstaje gruba warstwa martwych komórek, które ulegają złuszczeniu.
Wzmożony wzrost i podział komórek powoduje przyspieszenie przepływu krwi i rozszerzenie naczyń krwionośnych w chorych miejscach, co jest widoczne jako czerwone plamy i zaczerwienienie. Dodatkowo narasta stan zapalny.