O PROBLEMIE

Łuszczyca to choroba, która *:

  • dotyczy 1-5% populacji
  • jest chorobą uwarunkowaną genetycznie
  • nie zależy od płci
  • występowanie rodzinne tego schorzenia
    stwierdzono u około 30% osób
  • najczęściej pojawia się w drugiej
    lub piątej dekadzie życia
  • 90% chorych odczuwa poprawę
    gdy korzysta ze słońca

 * Krystyna Romańska-Gocka, Farmakoterapia łuszczycy, Postępy Dermatologii i Alergologii XXIX; 2012/2

CZYNNIKI ZWIĘKSZAJĄCE

RYZYKO POWSTAWANIA ŁUSZCZYCY

WEWNĘTRZNE

  • predyspozycje genetyczne
  • infekcje –
    szczególnie paciorkowcami
  • nadmierny stres
  • niektóre leki np. lit

ZEWNĘTRZNE

  • oparzenia słoneczne
  • noszenie ubrań drażnijących skórę
  • obecność blizn, ran pooperacyjnych

RODZAJE I OBJAWY ŁUSZCZYCY

OBJAWY

  • łuszczycę cechuje ogromne bogactwo obrazów klinicznych,
  • są to wykwity skórne wykwity o różnej wielkości – od kilku milimetrów do wielu centymetrów i barwie od jasnoróżowej do fioletowoczarnej,
  • różny stopień nasilenia łuski,
  • skłonność wykwitów do zlewania się,
  • wykwity mogą występować w każdym miejscu ciała, jednak najczęstszą lokalizacją jest wyprostna powierzchnia kolan i łokci, okolica krzyżowa, czy skóra owłosiona głowy.

JAK POWSTAJĄ ZMIANY ŁUSZCZYCOWE?

W normalnie funkcjonującej skórze proces proliferacji i złuszczania komórek skóry trwa około jednego miesiąca. W łuszczycy system odpornościowy wysyła wadliwe sygnały, które znacznie przyspieszają ten proces, skracając go do czterech dni. Powstaje gruba warstwa martwych komórek, które ulegają złuszczeniu.

Wzmożony wzrost i podział komórek powoduje  przyspieszenie przepływu krwi i rozszerzenie naczyń krwionośnych w chorych miejscach, co jest widoczne jako czerwone plamy i zaczerwienienie. Dodatkowo narasta stan zapalny.